Utrzymanie bezpieczeństwa lęgowego nadodrzańskich populacji ptaków siewkowych

O utracie bioróżnorodności słyszymy regularnie jako niepokojącym trendzie współczesności, przyzwyczailiśmy się do informacji o zagładzie kolejnych gatunków, które do niedawna żyły wokół i cieszyły nas swym pięknem. Przykłady odwrócenia tego trendu są wielką rzadkością i zasługują na szczególną uwagę. Po latach zbierania danych, uzyskiwania wielu zgód i środków w roku 2014 skonstruowaliśmy i zwodowaliśmy pierwsze pływające platformy mające za zadanie zapewnić bezpieczeństwo ptakom podczas lęgów. Łącznie osiem, zainstalowanych w miejscach, gdzie nadodrzańskie populacje ptaków wodno-błotnych mimo corocznych prób traciły całe potomstwo. Szczególną cechą tych sztucznych lęgowisk jest budowa uniemożliwiająca wejście drapieżnym ssakom, z których największy destruktywny wpływ mają inwazyjne i obce gatunki: szopy pracze i norki amerykańskie. Dzięki platformom po raz pierwszy od wielu lat pojawiły się pisklęta. Sukces lęgowy okazał się ogromny, do końca sezonu 2023 z platform odleciało łącznie ponad 3300 piskląt siedmiu gatunków uznanych za nieliczne lub skrajnie nieliczne. Platformy lęgowe stały się ratunkiem dla nowych pokoleń ostrygojadów, sieweczek rzecznych, rybitw białoczelnych, rybitw rzecznych, rybitw czarnych i kilku innych gatunków. Platformy nazwano „Wyspami Życia”.