Kilka słów o nas

O utracie bioróżnorodności słyszymy regularnie jako niepokojącym trendzie współczesności, przyzwyczailiśmy się do informacji o zagładzie kolejnych gatunków, które do niedawna żyły wokół i cieszyły nas swym pięknem. Przykłady odwrócenia tego trendu są wielką rzadkością i zasługują na szczególną uwagę.

Po latach zbierania danych, uzyskiwania wielu zgód i środków w roku 2014  skonstruowaliśmy i zwodowaliśmy pierwsze pływające platformy mające za zadanie zapewnić bezpieczeństwo ptakom podczas lęgów. Łącznie osiem, zainstalowanych w miejscach, gdzie nadodrzańskie populacje ptaków wodno-błotnych mimo corocznych prób traciły całe potomstwo. Szczególną cechą tych sztucznych lęgowisk jest budowa uniemożliwiająca wejście drapieżnym ssakom, z których największy destruktywny wpływ mają inwazyjne i obce gatunki: szopy pracze i norki amerykańskie. Dzięki platformom po raz pierwszy od wielu lat pojawiły się pisklęta. Sukces lęgowy okazał się ogromny, do końca sezonu 2023 z platform odleciało łącznie ponad 3300 piskląt siedmiu gatunków uznanych za nieliczne lub skrajnie nieliczne. Platformy lęgowe stały się ratunkiem dla nowych pokoleń ostrygojadów, sieweczek rzecznych, rybitw białoczelnych, rybitw rzecznych, rybitw czarnych i kilku innych gatunków. Platformy nazwano „Wyspami Życia”.

Kolejnym działaniem, które Fundacja realizuje z sukcesem to utrzymanie i odtwarzanie ginących siedlisk mokradłowych. Te tętniące życiem siedliska wynikiem w ostatnich dekadach skurczyły się diametralnie. Dawne miejsca lęgowe, żerowiskowe ornitofauny, miejsca rozrodu ryb i płazów stały się obecnie suchymi łąkami. Proces zanikania mokradeł ma związek ze zmianami klimatu (głównie ciepłymi zimami). Ich utrata niesie kres istnienia nie tylko palety bardzo rzadkich gatunków, niesie też szereg bardzo negatywnych konsekwencji dla człowieka. Wiele rozlewisk obecnych jeszcze dekadę temu obecnie już nie istnieje, a w innych woda nawet podczas maksymalnych stanów utrzymuje się zbyt krótko by odegrały swa niezastąpiona funkcję.

Podobnie jak reszta kontynentu Polska boryka się od kilku lat z suszą i zanikiem omawianych siedlisk. Krajowy Bilans Wodny podaje, iż deficyt wodny dla zachodniej Polski wynosi od -120 do -170 mm.

Od 2015 roku Fundacja Zielonej Doliny Odry i Warty zrealizowała kilka działań, których efektem jest odtworzenie siedlisk mokradłowych. Więcej o tych działaniach w zakładce „o projektach”.

Jesteśmy organizacją pożytku publicznego

Darmowy Program PIT dostarcza
Instytut Wsparcia Organizacji Pozarządowych
w ramach projektu PITax.pl dla OPP